این ماهیت (مو سول) هنرهای رزمی است

 

هووارین گام یا شمشیر زندگی چیزی است که هنرمندان رزمی کار کره ای خیلی به آن علاقمندند. هنرمندان رزمی کار فقط برای افزایش مهارت تمرین نمی کنند. آنها معتقدند که هنرهای رزمی اگر بدرستی تمرین و کار شود می تواند تاثیر مثبتی در زندگی داشته باشد. آنها حامیان ملت ها و حافظان صلح هستند. برعکس، سالین گام یا شمشیر مرگ، مسیری بود که هنرمندان رزمی کار مایل بودند از آن دوری کنند. با این وجود، فقط یک خط نازکی این دو را جدا کرده و هنرمندان رزمی کار این را می دانستند.

1- هوئه یون جی گی

انرژی کی در خلقت و نابودی همه موجودات وجود دارد. کی در همه موجودات زنده وجود دارد. این انرژی حتی بعد از مرگ هم وجود دارد. بنابراین هر کسی باید این کی فساد ناپذیر را در بخشی از وجود خود وارد کرده و تلاش کند تا کی سودمند را پرورش دهد. از هوئه یون جی گی (کی طبیعی وسیع و نامحدود)، هنرمندان رزمی کار باید این کی را بخاطر خود و نیز بخاطر دیگران استفاده کنند.

2- چونگ هیوئه شین یی

* چونگ (وفاداری) – وفاداری و مردم اهمیت زیادی دارند، وفادار باش.

* هیوئه (پارسایی در خور فرزند) – والدین و بزرگترها اینجا بودن را برای شما امکانپذیر کردند، وظیفه شناس باش.

* شین (اعتماد) – بین دوستان و همسایگان باید اعتماد و ادراک وجود داشته باشد.

* یی (آداب) – برای بزرگترها تا کوچکترها و کوچکترها تا بزرگترها باید احترام گذاشت. این آداب معاشرت است.

این چهار ویژگی مبانی و بنیادهای جامعه ما و ایده آل هایی هستند که باید عمل شوند.

3- هوئه گوک مو یی (هنرهای رزمی برای محافظت از کشور)

مدت ها پیش ما برای دفاع شخصی و محافظت از خانواده مان از دست ها، سنگ و چوب استفاده می کردیم. مردم باهمدیگر از روستاها، شهرها و کشور دفاع می کردند. عصر سه پادشاه باعث شروع مطالعه سیستماتیک هنرهای رزمی شده و استفاده از آنرا برای دفاع ملی امکانپذیر کرد. اغلب مواقع این مهارت ها توسط ارتش ها انجام می گرفتند که کمک می کردند تا مهاجمان خارجی را از کشور دور کنند.

در دوران مدرن، هنرهای رزمی بیشتر برای افزایش سلامتی جسمی، حفاظت فردی، و تقویت مهارت نیروهای امنیتی مورد مطالعه قرار می گیرند. همچنین این هنرها نقش مهمی را در تبادل فرهنگ ها و میراث جهانی ایفا می کنند. موضوع اصلی هوئه گوک مو یی باید مورد تقویت و تایید قرار گیرد بطوریکه هنرهای رزمی بتوانند ذهنی سالم، جسمی قوی، و رفتاری مثبت را به خاطر کشور و مردم آن ایجاد کنند.

اصول بنیادی هاپکیدو

1- ریو – گردش

* نیرو را مستقیم روی یک نقطه وارد نکنید بلکه آنرا پراکنده سازید.

* حرکت روان، انتقال بین تهاجم تا دفاع و دفاع تا تهاجم را به حداکثر می رساند. جاهای خالی حریف را در نظر بگیرید.

* روان بودن، ترکیب انرژی خارجی و داخلی را امکانپذیر می سازد. بیاموزید که هر دو را هماهنگ کنید.

2- وون – دایره

* نیروهای مرکز گرا، گریز از مرکز و چرخشی برای فنون موثر دفاع شخصی استفاده می شوند.

* حرکات دایره ای استفاده از قدرت حریف را برعلیه خود او امکانپذیر می سازند. همچنین باعث می شوند تا فنون تهاجمی و دفاعی بصورت همزمان اجرا شوند. هر چقدر نیروی تهاجمی حریف قدرتمندتر باشد، نیروی انتقام هم بیشتر می شود.

* دایره نماد منبع جهان و نامحدود بودن آن است (اشاره به توضیح نماد کیدوهائه). در هاپکیدو این دایره نشانگر فراگیری هنر است که شامل فنون دفاعی و تهاجمی خطی، جرقه ای، و دایره ای است. همچنین یادآوری می کند که هیچ حد و مرزی در آموزش هنرهای رزمی برای ما وجود ندارد. فقط از طریق تمرین مداوم و صبر و شکیبایی می توان پیشرفت کرد.

3- وا – هماهنگی

* هماهنگی قانون ذهن، کی، جسم (اشاره به توضیح سیمبوب، کیبوب، شینبوب در راهنمایی های دوره کیدوهائه)، مبنای هنرهای رزمی را نشان می دهند.

* هماهنگی با نیروی حریف و تبدیل کردن نیروی آن به نیروی خود.

* هماهنگی اصول هنرهای رزمی برای درک معنای واقعی آن. هرگز تمرین را برای پیدا کردن مسیر پرهیزکاری انسان، متوقف نکنید.

هدف و اصول آموزش هاپکیدوی کیدوهائه

ترجمه تحت الفظی هاپکیدو “مسیر قدرت هماهنگ” است. هر هانجا یا حرف چینی را می توان بدین ترتیب ترجمه کرد:

هاپ – یگانگی، هماهنگی، جمع بندی

کی – انرژی طبیعت

دو – راه، مسیر

توضیح عمقی هاپکیدو، حجم ها را پر می کند، اما ما در اینجا هدف و اصل آموزشی هاپکیدو را ارائه می دهیم.

هدف هاپکیدو هماهنگی با زمین، آسمان و طبیعت است. آن مطالعه ای در افزایش قدرت درونی و بیرونی است. ویژگی این قدرت را می توان در هماهنگی و هماهنگ سازی دید. آن از این اصول برای دفاع از خود و دیگران تبعیت می کند. آن، بدن سالم و توانایی محافظت از خویشتن را در یک مبارزه پرورش می دهد.

در تمرین، استخوان ها و ماهیچه ها از بیرون پرورش یافته و کی را در داخل جمع کرده و دفاع روان و نرم را همراه با حملات ویرانگر در جسم ایجاد می کند. فنون آن شامل نقطه ای در دایره (مجموعه فنون دایره ای و خطی)، ترکیب سختی و نرمی (اصل اوم و یانگ) که انتقال ایده بین فنون دفاعی و تهاجمی را امکانپذیر می سازد، است. علاوه بر این، دانش و استفاده از نقاط فشار و مفصل ها، فنون دفاع شخصی را تا حد زیادی افزایش می دهد (که استفاده از قدرت حریف را برعلیه خود او امکانپذیر می سازد).

علاوه بر این، اگرچه هیچگونه جدایی واقعی جنبه های روانی، فیزیکی و معنوی هنرهای رزمی اتفاق نمی افتد، اما بخاطر توضیح آن برای افرادی که آشنایی زیادی با آن ندارند، تمرین روانی را می توان به عنوان سیمبوب (قانون ذهن، اشاره به دوره کیدوهائه)، تمرین سلامتی جسمی را به عنوان کیبوب (قانون کی)، و تمرین دفاع شخصی را به عنوان شینبوب (قانون جسم) طبقه بندی کرد.

در نهایت پایه و اساس هاپکیدو درک این عناصر اساسی وضعیت انسان است؛ ذهن، جسم و کی. ذهن را می توان بصورت دایره ای نشان داد بطوریکه بتوان آنرا در یک حالت سطح حفظ کرد. کی را می توان بصورت مربعی نشان داد که در آن کی سالم را می توان تحت کنترل در آورده، در حلقه قرار داده و کاملاً پرورش داد. جسم را می توان بصورت مثلثی نشان داد بطوریکه می توان آنرا بصورت ایده آلی متعادل و متوازن کرد. این عناصر جداگانه باید در کنار هم قرار گرفته و در سطحی بالاتر به دنبال هماهنگی و هماهنگ سازی باشند.

هاپکیدو عمدتاً از طریق حرکات فیزیکی شناخته می شود. تعلیمات روانی و فلسفی درباره کنش های مثبت زندگی همراه با مسئولیت تبعیت از مسیر انسان پرهیزگار که یک هنرمند رزمی کار واقعی است وجود دارند.

دوره فدراسیون جهانی کیدو

یی بوب – قانون آداب

در آموزش هنرهای رزمی، آداب، بدون شک، مهمترین و بنیادی ترین عنصر است. اولاً در تمرین، فرد جسم خود را کنترل می کند. دوماً تنفس خود را تنظیم می کند. سوماً ذهن را آرام می کند. از طریق تمرین و درک همبستگی متقابل جسم، تنفس و ذهن، تمرین هنرهای رزمی و درک ذهن و روح درست را آغاز می کنیم. این ذهن درست به روابط انسانی انتقال یافته و از طریق تمرین هنرهای رزمی پرورش می یابد. آموختن اینکه چگونه از خود دفاع کنیم، بطور حتم در هنرهای رزمی اهمیت دارد، اما آداب، یعنی ظهور ذهن درست، ارزش بیشتری دارد. یی بوب هسته اصلی یک هنرمند رزمی کار است. بدون آن هیچ تفاوتی بین هنرمند رزمی کار و مبارزان خیابانی وجود نخواهد داشت.

سیم بوب – قانون ذهن

کنش های ذهن، جسم را حرکت می دهند. کنش های بدن می توانند جسم را حرکت دهند. سیم بوب، تمرین پیشرفت هارمونیک (هماهنگی) ذهن و جسم و درک اینکه چگونه یک فرد بر دیگری تاثیر می گذارد می باشد. از طریق مدیتیشن، خود اندیشی، و هنرهای رزمی (که عناصر سیم بوب هستند)، می توان بر عواملی مانند اضطراب، عصبانیت، ترس، وحشت زدگی، خودبینی و دودلی غلبه کرد. سیم بوب به فرد امکان می دهد تا از این عوامل محدود کننده رهایی یافته و قضاوت سالم، تصمیم گیری مناسب، صبر و شکیبایی، شجاعت، ادراک، و روح تسخیرناپذیر داشته باشد. آن، توانایی حفظ ذهن هماهنگ را در وضعیت های مختلف آموزش می دهد. سیم بوب به هنرمند رزمی کار امکان می دهد تا احساسات واقعی خود را بروز دهد. مهمتر از آن، سیم بوب که از طریق هنرهای رزمی آموخته می شود، بطور طبیعی گسترش یافته و در بخش های دیگر زندگی بکار می رود. سیم بوب هنرهای رزمی را با همه جنبه های دیگر زندگی پیوند می دهد.

کی بوب – قانون کی

کی در سطح کلان، منبع جهان و در سطح خرد، منبع زندگی انسان است. آموزش کی در هنرهای رزمی شامل جذب انرژی جهانی زندگی از طریق تنفس است. هدف از تنفس در هنرهای رزمی نه فقط بهبود سلامت بلکه افزایش مهارت ها در هنرهای رزمی است. کی بوب، توانایی تحت کنترل در آوردن کی و نیز توانایی انتشار آن در مناطق خاصی از بدن را به هنرمند رزمی کار می آموزد. اگر کی بوب در فنون دفاع شخصی استفاده شود، خواه زمان لگد زدن، ضربه زدن، قفل کردن، پرتاپ کردن و استفاده از سلاح، اثربخشی تا حد زیادی بهبود می یابد. همه هنرمندان رزمی کار باید کی بوب را مطالعه کنند. بدون پیشرفت در کی، نمی توان به سطوح پیشرفته ای در هنرهای رزمی دست یافت. دانش آموزان روش های تنفس، جمع آوری کی، تمرکز کی، کی چائه جو (تمرینات کی برای سلامتی)، و کاربرد کی در آموزش را یاد می گیرند.

شین بوب – قانون بدن

شین بوب با پیروی از اصول اوم و یانگ، استفاده درستی از بدن در هنرهای رزمی است. آن از مفاهیم موجود در فیزیولوژی، بیومکانیک و فیزیک استفاده می کند. شین بوب به کی امکان می دهد تا جریان آزادانه ای داشته، تناسب اندام را بهبود بخشیده و توانایی در هنرهای رزمی را بیشتر کند. آن به هنرمند رزمی کار یاد می دهد تا حرکات بدن، فنون، تنفس و کی را متحد سازد. علاوه بر این، انتقال قدرت، استفاده از قدرت، و کنترل و تغییر قدرت را آموزش می دهد. آن هماهنگ سازی عوامل فوق الذکر برای بدست آوردن توانایی بهینه است.

آن بوب – قانون چشم ها

همه هنرمندان رزمی کار از چشم ها برای دیدن حرکت حریف استفاده می کنند. با اینحال آن بوب این ایده اساسی را تا سطح بالاتری توسعه می دهد. بینایی اهمیت دارد اما از طریق بینایی می توان حریف را درک، احساس، پیش بینی و بی اثر کرده و فریفت. آن بوب به فرد یاد می دهد تا جزء را برای دیدن کل و همزمان هم کل را برای ادراک جزء، ادراک کند. آن بخش مهمی از هنرهای رزمی است که نباید آنرا نادیده گرفت.

بو بوب – قانون حرکت

یک عنصر بنیادی در آموزش هنرهای رزمی است که باید مورد توجه زیادی قرار گیرد. آن به فرد یاد می دهد تا گردش آزادانه ای از تهاجم تا دفاع و از دفاع تا تهاجم داشته باشد. همچنین شامل مفاهیمی مانند تغییر وزن، تعادل، قطع تعادل، کنترل فاصله، پوشش فاصله، پیدا کردن شکاف، و هدایت حریف است. بطور کلی، جلو و عقب، چپ و راست، حرکت متقاطع (criss-cross)، جهت هشت، چرخش و برگشت، و حرکات ترکیبی استفاده می شوند.

سو بوب – قانون دست

برای ضربه زدن به مناطقی خاصی از بدن مانند نقاط حیاتی بدن، نقاط فشار، بافت های نرم، و مفصل ها از وضعیت های مختلف دست استفاده می شود. جونگ کووان (مشت)، کووان کووان (مشت عقبی یا back fist)، سو دو (دست چاقو یا (knifehand، یوک سو دو (دست چاقوی معکوس)، کووان سو (دست نیزه ای یا spear hand)، ایل جی (یک انگشت)، ای جی (دو انگشت)، جونگ جی، از طریق آموزش و تمرین تقویت می شوند. در سطوح بالاتر آموزش، پیونگ سو یا جانگ بوب (فن کف دست)، و چول سا جانگ (کف دست آهنی یا iron palm) استفاده می شوند. سو بوب ارتباط طبیعی با سین بوب، آن بوب، بو بوب، و کی بوب دارد.

جوک سول – فنون پا

برای ضربه زدن به مناطق خاصی از بدن مانند نقاط حیاتی، نقاط فشار، بافت های نرم، و مفصل ها از موقعیت های مختلف پا استفاده می شود. علاوه بر این، از جوک سول می توان برای گرفتار کردن و به دام انداختن یک حریف استفاده کرد. آن شامل ضربات خطی، جرقه ای، چرخشی، پرشی، قلابی، انسداد، دوتایی، سه تایی، مانعی و تخصصی پا است.

یو سول – فنون نرم

با عنوان هو سین سول هم نامیده می شود و به فنون قفل کردن، پرتاپ کردن، فشار دادن، سنجاق کردن، شکستن، و خفه کردن که در برابر حملات مختلف بکار می رود اطلاق می شود. فنون یو سول بر اصول یو (گردش یا جریان)، وون (دایره)، و وا (هماهنگی) در دفاع و حمله تاکید می کنند. آن به فرد می آموزد تا با حریف در گردش بوده و از قدرت حریف برعلیه خود او استفاده کند، قوت و ضعف حرکات خطی، جرقه ای و دایره ای را درک کرده و ذهن، جسم، کی، و فنون را هماهنگ سازد. علاوه بر این، مفصل ها و نقاط فشار با استفاده از این اصول برای بدست آوردن امتیاز ویژه در دفاع شخصی بکار می روند.

یون هانگ سول – فنون توقیف کننده

فنون یو سول برای کار با مفصل ها و نقاط فشار در توقیف و همراهی حریف بدون وارد کردن صدمه جدی به آنها طراحی می شوند.

پو باک سول – فنون طناب (بستن)

برای بستن، خفه کردن، پرتاپ کردن و محصور کردن یک حریف از طناب در اندازه های مختلف، دستمال، کمربند، و وسایل دیگر استفاده می شود.

بو چائه سول – فنون بادبزن

بادبزن های ساخته شده از مواد مختلفی مانند خیزران تا فولاد برای ضربه زدن، زخمی کردن، چاک دادن، و قفل کردن حریف استفاده می شوند. قدرت فرد باید در بادبزن متمرکز شده و برای بالا بردن اثربخشی باید از حداکثر سرعت استفاده شود.

دان جانگ سول (جی پانگ ای) – فنون نیشکر

نیشکر را می توان برای متوقف کردن و یا مسدود کردن حمله یک حریف استفاده کرد. همچنین فنون ضربه زدن، قفل کردن، پرتاپ کردن و قلاب کردن برای مطیع کردن حریف استفاده می شوند.

بونگ سول – فنون عصا

برای ضربه زدن، زخمی کردن، مسدود کردن، خفه کردن، و قفل کردن حریف از عصاهایی با اندازه های مختلف استفاده می شود. دانش آموزان روش های چرخش، ضربه زدن، طرز ایستادن، فرم ها، و مشت بازی را یاد می گیرند.

گام بوب – قانون شمشیر

برای بریدن، ضربه زدن، زخمی کردن، و چاک دادن حریف از فنون جونگ گام (شمشیر راست)، یوک گام (شمشیر قلابی معکوس)، دان گام (شمشیر کوتاه)، و سانگ گام (شمشیر دوتایی) استفاده می شود. دانش آموزان روش های آداب معاشرت، بریدن، طرز ایستادن، فرم ها، مدیتیشن، و مشت بازی را یاد می گیرند. آموزش از جوک دو (شمشیر خیزران)، موک گام (شمشیر چوبی) و جین گام (شمشیر واقعی)، سیر تکامل را طی می کند.

هیونگ – فرم ها

یک روش آموزشی است که برای تمرین فنون تهاجمی و دفاعی برعلیه حریف فرضی استفاده می شود. علاوه بر این، تعادل مناسب، تمرکز، تنفس، ریتم، سیم بوب، کی بوب، و شین بوب را آموزش می دهد. برای درک درست یک فرم، باید آنرا حداقل سه هزار بار تکرار کرد.

دائه ریوم – مشت بازی

مشت بازی یک روش آموزشی برای تست کردن مهارت خود در برابر یک حریف واقعی است. این روش، زمان بندی، فاصله، اثربخشی فنون، روح، استقامت، سفتی، و انعطاف پذیری را تقویت می کند. روش های زیادی در مشت بازی وجود دارد، از مشت بازی رقابتی تا مشت بازی واقعی. علاوه بر این روش های مشت بازی شامل یک به یک، یک به دو، و یک نفر به چند حریف است.

ناک بوب – قانون افتادن

حرکات مناسب بدن و موقعیت یابی را برای جلوگیری از صدمه دیدن به هنگام افتادن یا پرتاپ شدن، آموزش می دهد. فنون افتادن شامل جلویی، عقبی، کناری، غلتیدن، پریدن، مانعی، تخصصی و نیز ژیمناستیک است. بدن را محکم کرده، هماهنگ سازی و آگاهی بدن را بیشتر کرده و روش های خلاصی یافتن از فنون را یاد می دهد.

کیوک پا سول – فنون شکستن

روش های شکستن را برای تست کردن فنون، تمرکز، قدرت و سرعت یک فرد یاد می دهد. روش های شکستن شامل شکستن قدرت، شکستن سرعت، و شکستن نمایش می باشد.